Third time is the harm.

What was once a reason to celebrate,

now it's a hurtful reminder.

That you are not here.

That there won't be a cake and candles to blow.

No presents, no parties, no laughter.

Your voice won't be heard.

A reminder that birthdays are negated when someone passes.

That you came, but that you left too.

Left too soon.

I fucking miss you dad..

2⁴.

There are points in time that are monumental in reminding you things. People. Situations.

A specific date each year.

That period of time between the early hours of the day.

Each Sunday afternoon.

All full moons.

Sunsets.

For many of these, you hold special ceremonies, parties, memorials. A small tradition maybe, a private celebration, or a huge gathering.

And then there are the inconspicuous ones, those you do not expect or even fathom they could punch so hard. Those that normally pass by undistinguished, or have an entirely different interpretation by the rest of the world. But not for you. You, you know. Cause you thought of them in a different way. With your own scope. And now they are a monument in that moment in time. Another reminder. Another mark.

2 years. 2 months. 2 weeks. 2 days.

2⁴.

I fucking miss you.

Rain.

I'm not crying, dad. It's just the rain.

If you could open your eyes once more, you would've seen that..

Από πάνω σαν τηγάνι.

Κανένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη φέτος.

Εξήντα, και ένα.

Να ζήσεις παπά μου!!
Να ζούσες παπά μου..

Σαν

Σαν αύριο,
32 χρόνια πριν,
χαιρόσουν που μ'έβλεπες για πρώτη φορά.

Σαν σήμερα,
2 μήνες πριν,
πέθαινα που σ'έβλεπα για τελευταία.

Να ξερες πόσο μου λείπεις ρε παπά..

365 ψαροκόκκαλα

Είναι που όλα θα ήταν αλλιώς.

Που έφτασα να τα φανταστώ αλλιώς.
Να τα ονειρεύομαι.
Να τα περιμένω.
Να τα θέλω.

Δεν ήσουν μονάχα ο προορισμός.
Ήσουν και το ταξίδι.
Και το πλοίο.
Η θάλασσα όλη.

Ένας ήλιος που ζωγράφισε το δέρμα μας μαζί,
Ένα νησί που μας είδε να γινόμαστε ένα.
Ένα μικρό πατατοφάγο που ακόμα σε ψάχνει.
Αυτά που λέγαμε να σου μοιάζουν.

Μου έλειψες. Μου λείπεις.
Σήμερα πιο πολύ από όλες τις ημέρες.
Σήμερα, που τα φαντάσματα έχουν κόκκαλα.
365 ψαροκόκκαλα.

Έχω κλειδώσει το πλοίο.
Τη θάλασσα την έχω κλάψει.
Κάπου θα σε δώ.
Και δεν θα ξέρεις.